Minangkabau-ngî
Minangkabau-ngî (Yin-nì-ngî : Bahasa Minangkabau; Mâ-lòi-ngî : Bahasa Minangkabau) he Minangkabau-ngìn só-kóng ke yit-chúng ngî-ngièn, kóng liá-chúng ngî-ngièn ke ngìn-khiùn fûn-pu yî Yin-nì ke Sî Sumatera, Riau, Jambi, Bengkulu, Pet Sumatera, Aceh yî-khi̍p Mâ-lòi-sî-â ke Negeri Sembilan. [1] he Pet Sumatera ke thûng-yung ngî, chhai Aceh yu pûn chhṳ̂n-chok “Aceh-sén”. Mâ-lòi-sî-â ke Minangkabau-ngî chet he yù yì-mìn to Mâ-lòi-sî-â ke Sumatera Yin-nì-ngìn tai-lòi ke.
Liá-chúng ngî-ngièn lâu Mâ-lòi-ngî siông-sṳ, khì-kiên kôan-he sa-put chhîn-chhú.
Minangkabau-ngî hâ hàn-yû sú-chúng fông-ngièn. [2]
Li̍t-sṳ́[phiên-siá | kói ngièn-sṳ́-mâ]
Lui-phe̍t[phiên-siá | kói ngièn-sṳ́-mâ]
Thi-lî fûn-phu[phiên-siá | kói ngièn-sṳ́-mâ]
Fông-ngièn[phiên-siá | kói ngièn-sṳ́-mâ]
Ngî-yîm[phiên-siá | kói ngièn-sṳ́-mâ]
Vùn-fap[phiên-siá | kói ngièn-sṳ́-mâ]
Kî-pún chhṳ̀-ki[phiên-siá | kói ngièn-sṳ́-mâ]
Chu-sṳt[phiên-siá | kói ngièn-sṳ́-mâ]
Chhâm-siòng[phiên-siá | kói ngièn-sṳ́-mâ]
chhâm-kháu vùn hien[phiên-siá | kói ngièn-sṳ́-mâ]
chhâm-kháu sû muk[phiên-siá | kói ngièn-sṳ́-mâ]
- Nurlela Adnan, Ermitati, Rosnida M. Nur, Pusat Bahasa (Indonesia), Balai Pustaka (Persero), PT. 2001 - Indonesian-Minangkabau dictionary (Kamus bahasa Indonesia-Minangkabau), 841 pages.
- Tata Bahasa Minangkabau, Gerard Moussay (original title La Langue Minangkabau, translated from French by Rahayu S. Hidayat), ISBN 979-9023-16-5.